Perfecte dood - Helen Fields

Deze recensie kan spoilers bevatten als je de voorgaande boeken uit de D.I. Callanach serie niet gelezen hebt.

Luc Callanach en Ava Turner raken betrokken bij een zeer moeilijke zaak. De moordenaar vermoordt zijn slachtoffers door middel van een gif. Ze sterven langzaam en op pijnlijke wijze, zonder het zelf te beseffen. De dader kan lang onder de radar blijven, omdat hij perfect opgaat in zijn omgeving. Hij bouwt een vertrouwensband op met zijn slachtoffers en niemand heeft enig vermoeden dat ze in gevaar zijn. Een moeilijke taak voor Luc en Ava, misschien zelfs onmogelijk …

Perfecte dood van Helen Fields is het derde deel in de crime serie rond inspecteurs Callanach en Turner. Kenmerkend voor haar boeken zijn een vlotte schrijfstijl en gedetailleerde, goed doordachte cases. Op gepaste momenten is er ook ruimte voor humor en sarcasme.

Het verhaal wordt verteld door de ogen van verschillende personages. Je krijgt te maken met de wreedheid van de moordenaar, de hulpeloosheid van de slachtoffers en de vastberadenheid van de inspecteurs.

Het boek start met een kijkje in het zieke hoofd van de moordenaar die zeer sterk wordt neergezet. Hij is een goede leugenaar, een bedrieger en zeer berekend. De dader doet zich anders voor dan hij is en weet keer op keer zijn slachtoffers te charmeren. Wanneer deze hem blindelings vertrouwen, slaat hij ongenadig toe.

Ondanks dat je in Perfecte Dood nog nieuwe informatie krijgt over het privéleven van Luc Callanach, wordt er meer aandacht besteed aan hoofdinspecteur Ava Turner. Ik hou wel van verhalen met een stoere politievrouw in de hoofdrol. Naast het onderzoek naar de moordenaar, voert Ava ook nog een privé-onderzoek. Haar loyaliteit naar het betrokken slachtoffer is groot en ze haalt het onderste uit de kast om de waarheid te achterhalen. Dit zijn Ava’s sterktes, maar tegelijkertijd brengen deze eigenschappen haar ook in gevaar.

Voor brigadier Lively kon ik in de eerste twee boeken maar weinig sympathie opbrengen omwille van zijn arrogantie. Dit verhaal zorgde voor een keerpunt. Ik kan zijn sarcastische humor en steken onder water nu wel waarderen. Ze toverden een glimlach op mijn gezicht in plaats van ergernis op te wekken.

Het enige minpuntje aan dit boek in vergelijking met zijn voorgangers is het gebrek aan actie. Ondanks dat het verhaal twee interessante zaken behandelt, vindt de meeste actie plaats op het einde van het boek. Hierdoor stelde het derde deel me een beetje teleur. Desondanks zou ik het boek nog steeds aanraden. De personages en de verhaallijn zijn opnieuw zo sterk en gedetailleerd uitgewerkt, dat het absoluut opweegt tegen het gebrek aan actie.

Graag wil ik Ambo|Anthos Uitgevers bedanken voor het recensie-exemplaar.

Rating: 4 sterren